Stumass volgens Johan

‘’Bij Stumass leer je om student te zijn’’

Hij doet een scheikunde master, balanceert op het randje van afstuderen en woonde in één van de eerste Stumass huizen. Hoe kijkt Johan (30) terug op zijn tijd bij Stumass?

Het was een gezellige periode, vertelt Johan. Er was structuur en bovenal: het studentenhuis was schoon. En dat zie je wel eens anders. Je leert er echt om student te zijn. Wel is Johan kritisch: ‘’Er wordt toch ook wel een deel van het studentenleven afgesneden. Er waren niet echt wilde feestjes en er mag geen drugs worden gebruikt.’’ Johan vervolgt lachend:‘’Al ging ik wel echt mijn eigen weg.’’

Het leukst aan deze tijd? De gamefeestjes. Of de gesprekken tijdens het avondeten: het ging altijd weer over de Tweede Wereldoorlog, hoe erg ze ook hun best deden om het ergens anders over te hebben. Ook waren er genoeg blunders. Johan vertelt: ‘’Zo stond ik ‘s morgens een keer in mijn string in de keuken. Precies op dat moment kwamen er ouders van mijn huisgenoot langs. Of dat we tijdens het bewonersoverleg ook altijd even mijn dates bespraken.’’ Johan glimlacht even, terwijl hij vervolgt: ‘’Ja, ik zag mijn huisgenoten graag. En nog steeds. We hebben ieder jaar een reünie.’’

Johan’s toenmalige huisgenoten hadden vooral baat bij praktische begeleiding. Hoe moet je koken? Wat komt er kijken bij administratieve taken? Voor Johan was dit anders. ‘’Mijn begeleidingsbehoefte was minder tastbaar. Het ging bij mij meer om de balans tussen in- en ontspanning. Het bewust worden van mijn tunnelvisie. Emotionele aspecten. Dat was voor de begeleiding en mezelf wel eens zoeken.’’ Op dit moment ontvangt Johan ambulante begeleiding. Hierover zegt hij: ‘’Ons contact is gelijkwaardig, ik merk dat ze om me geeft. Ze spiegelt me en denkt mee. Deze vorm van begeleiding past heel goed bij me.’’

Johan weet al een groot deel van zijn leven dat hij autisme heeft. Aan de ene kant heeft hij er moeite mee, aan de andere kant helpt het hem ook om zijn gedrag te begrijpen. ‘’Ik zou het ook wel moeilijk vinden als mijn diagnose weg zou vallen. Wie ben ik zonder? Tegelijkertijd merk ik ook dat de maatschappij behoefte heeft aan mensen die ‘anders denken’. Ik kijk nu eenmaal anders tegen problemen aan. Ik los ze niet op, maar mijn kennis kan ingezet worden. Misschien wil ik uiteindelijk wel de politiek in, of het onderwijs.’’

Johan heeft een duidelijk advies voor (toekomstige) studenten met autisme: ‘’Kijk vooral wat je nodig hebt en stel jezelf vragen. Wat is een normaal studentenhuis? Voel ik me daar fijn? Wat vind ik belangrijk? Een wild studentenleven? Of juist structuur, rust en een steuntje in de rug? Is het dit laatste, dan kan ik Stumass van harte aanbevelen.’’